Poznaj naszą elektrownię
Po rozebraniu starego młyna „Środkowego" przystąpiono do kolejnych prac. Budowę – prowadzoną w otwartym wykopie, który zabezpieczono od strony wody górnej drewnianą grodzą o szerokości 2,5 m, a od strony wody dolnej metalową ścianką Larsena. Dno wykopu znajdowało się ok. 7,5 m poniżej średniego poziomu zwierciadła wody. Prace, oprócz zalewającej wykop wody, utrudniały elementy dawnych budowli. Szczególnie trudną przeszkodą okazały się dwie żeliwne płyty o wysokości blisko 5 m i grubości 70 cm, zainstalowane tu w 1842 r. dla ochrony rynien młyńskich. W sumie usunięto ok. 3,5 tys. zniszczonych pali drewnianych. W maju 1922 r. ukończono roboty palowe.
Niestety prace fundamentowe prowadzone dla potrzeb budynku rozdzielni, były przerywane i niszczone powodziami w październiku i listopadzie 1922 roku. Czas stracony na odbudowywanie popowodziowych zniszczeń udało się nadrobić dzięki łagodniej zimie z 1922 na 1923 rok, kiedy można było prowadzić m.in. prace betoniarskie. Budynek maszynowni ukończono w połowie lipca 1923 r., rozdzielnie miesiąc później, a 22 sierpnia zaczęto montować pierwszą turbinę.
Budynek elektrowni jest przykładem architektury przemysłowej, reprezentującym styl „Neues Bauen" lat 20 XX wieku.
Uroczystość przekazania Elektrowni Południowej władzom miasta odbyła się 2 maja 1924 roku. Dokonał tego radca miejski Zillmer na ręce nadburmistrza Wagnera w obecności wysokich przedstawicieli władz miejskich.
